De bevalling van mijn eerste was me zo tegengevallen, qua duur en pijn, dat ik het dit maal anders wilde doen! Hoe anders? Nou gewoon, een bad huren voor in je huiskamer én het ook nog vast laten leggen voor een TV programma...
Toen Milan 1 jaar was, begon het te kriebelen.... ik wilde graag nog een kindje. Mijn vriendin Monique was op dat moment ook zwanger van Lucas en weer 'flikte'ik het om precies 3 maanden na haar zwanger te raken, het toeval wilde dat er tussen haar oudste, Veronica, en Milan ook 3 maanden leeftijdsverschil zit. Maargoed, ik was op 4 september 2001 uitgerekend. In tegenstelling tot mijn vorige zwangerschap, voelde ik me deze niet erg lekker in mijn 'hum', had last van opvliegers en een slecht humeur. Maar, alles ging voorspoedig en ik genoor met volle teugen van het getrappel in mijn buik.
De maanden vlogen om en mijn verlof brak aan, de verveling sloeg toe. Dan maar een grote schoonmaak, dacht ik en stond met zweetpegels op het trappetje mijn ramen te poetsen (nee, er mocht absoluut geen enkel streepje zichtbaar zijn!) terwijl het buiten ongeveer tegen de 33 graden liep!!! Toen alles blonk, bleef er niets over dan wachten en..... Palm Plus produkties opbellen. Ik had een kort gesprekje met een mevrouw die werkelijk blij was weer iemand te kunnen 'strikken'voor het programma, maar.... geen vergoeding?!? Ja zeg, ik ga toch niet voor niks met m'n hele hebben en houwen op de televisie! Wat denke ze wel niet, ZIJ verdienen er ook aan. Einde gesprek.
Een week later ging de telefoon: de mevrouw van SBS belde weer; ze had gehoord over mijn wens voor een onderwaterbevalling en vond dit natuurlijk reuze interessant. Tja, ik had op de 9 maandenbeurs (RAI) een stand gezien met van die speciale baden om in te bvallen en had wat info gevraagd, maar ik vond het te prijzig, alles bij elkaar ben je toch zo'n fl. 550 gld. kwijt. Maar de mevrouw van SBS wist hoe ze het aan moest pakken: als zij nou een bad voor ons huurden, wilde ik DAN meedoen? Tja, dat is natuurlijk de kat op het spek binden, toen ben ik dus overstag gegaan. Mijn man vond het best "Het is jouw 'feestje'"zei hij dan. Zo gezegd, zo gedaan, het produktieteam kwam ons ophalen voor de opnames voor de bevalling, het gezinsportet. Het was erg leuk om mee te maken en speciaal, alles draait om jou, je moet alles vertellen; hoe je elkaar hebt ontmoet, de trouwerij kwam aan bod en hoe je samen over de opvoeding denkt...Ze namen ons mee naar de dierentuin en natuurlijk mocht een bezoekje aan de verloskundige mocht niet ontbreken. Dit was natuurlijk het leuke gedeelte. Mensen vroegen me waar ik aan begonne was, of vroegen me waarom ik het deed, tja, waarom eigenlijk? Op het laatst wist ik het zelf ook niet meer zo goed en ging er toch wel tegenop zien. Mijn voornaamste reden was om Nederland te laten zien dat bevallen ook anders kan.
Een grote 'plof' in mijn buik, ik moest naar de wc, he? Ik voel iets langs m'n benen sijpelen..... MIJN VLIEZEN ZIJN GEBROKEN!!! Ik had al wat onregelmatige weeen gevoeld, maar niet sterk en niet regelmatig, dus had verder nergens op gerekend. Zenuwachtig verschoonde ik mezelf "nu gaat het avontuur beginnen"dacht ik bij mezelf. Wanneer kan ik nou het beste de filmploeg bellen? De kraamhulp? schoor door me heen. Al snel kwamen de weeen om de 5 en om de 3 minuten, ze waren al behoorlijk heftig, ik liep als een ijsbeer door de kamer te baggeren, dacht dat de zwaartekracht nu beter eerst z'n werk kon doen. Nu werd Marc ook zenuwachtig, hij wsit niet precies wanneer die het bad vol moest laten lopen. Zoiets duurt nl. anderhalf uur, er gaat 800 liter water in zo'n ding. Nou, de verloskundige kwam en om half 1 besloot ik met heftige buikweeen het bad in te gaan. Een gevoel van heerlijk, warm genot omringde me, ik voelde me meteen heel anders.De vk constateerde toen een ontsluiting van 4 cm. ALs ik een wee kreeg, wiegde ik mee op het ritme van de golven en kon me zo prima ontspannen. De filmploeg was inmiddels allang aan het filmen, wat ik totaal niet in de gaten had. Marc was druk met koude doeken in mijn nek uit te wringen, aangezien ik door de warmte van het water wat ging hyperventileren (aangezien de temperatuur vh water altijd 38 graden moet blijven, voor het kindje) Het was een gezellige boel in mijn huiskamer; de TV ploeg bestond uit 5 man, maar daar bleef het niet bij, ik had mijn moeder uitgenodigd, die diezelfde dag 50 jaar werd (!), mijn vriendin Esther filmde, de kraamhulp was er ook al. Af en toe keek in van gezicht naar gezicht en vond daar de bevestiging die ik zocht: het ging goed, met z'n allen moedigden ze me aan, mijn god, het was net of ze een spannende voetbalwedstrijd aan het toejuigen waren! Een uur en hele snel op elkaar volgende, krachtige weeen later liet ik me nog eens toucheren, nee, echt waar? Ik had volledige ontsluiting! Wee naar wee ging ik steeds een beetje meer meepersen met de oerkracht die ik bezat en een kwartier later werd onze prachtige dochter onder water geboren! "zit alles erop en eraan?"schoot het door me heen...ik keek...jahoor, gelukkig! Met een klein boogjekwam ze naar me terug gezwommen en keek me aan, dat is zo apart, om je kind daar zo onder water te zien zweven! ik hoorde dat baby's wel een kwartier onder water kunnen 'zwemmen'voordat ze naar boven mogen, mits de navelstreng klopt, maar zolang kon ik niet wachten en tilde haar voorzichtig met haar hoofdje boven het watern waarna ze zachtjes begon te pruttelen en vervolgens te ademen. Het kon helemaal niet meer stuk toen we zagen dat we een dochter hadden gekregen, na een zoon, ik was er niet rouwig om geweest als het weer een jogen was, maar het is toch extra leuk.
Het leukste was , dat ik het helemaal zelf heb gedaan, de vk heeft getoucheerd en niets gedaan, geweldig, ze heeft me helemaal zelf mijn dochter op de wereld laten zetten, ook heb ik zelf de navelstreng doorgeknipt, wat ik een prachtig, symbolische daad vind. Het was zo'n andere bevalling dan die van Milan, daar heb ik maarliefst 27 uur over gedaan, grotendeels onder de douche doorgebracht, Andora was ook meteen helemaal ontspannen, ik heb haar meteen in bad aan kunnen leggen, wat ze meteen goed deed en we hebben die nacht heerlijk geslapen, zo'n tevreden mensje....
Mocht er een 3e komen, twijfel ik geen seconde, dit is het meest bijzondere van het bijzonderste wat een mens mee kan maken.
Trotse Suzanne.