Onze zoon overleden door fout van artsen,


#1

Onze zoon overleden door fout artsen

De geboorte van onze dochter was heel erg zwaar 22-01-2002.de vliezen braken om 0300 snachts en de volgende dag om 1930 uur werd onze dochter door middel van  een keizersnede geboren. na dus alle uren te hebben gelegen met weeen en doordat de baby niet genoeg daalde werdt dus besloten een keizerssnede te doen. dit wilde we nooit meer meemaken zo zwaar is deze bevalling geweest.

dus toen mijn vrouw weer zwanger werd hadden we meteen aangegeven op de eerste controle dat we een keizerssnede wilde en tot we niet wilde dat het zo zou gaan als de eerste keer,iedere controle gaven we aan dat we een keizersnede wilde.en op een gegeven ogenblik toen dus bleek dat het een groot kind zou worden(een jongen) zei de arts ook dat we er mee moesten rekenen op een keizersnee dus we waren wel opgelucht dat we deze woorden te horen kregen.in de 33e week brak het water en op een gegeven moment snachts om 1 uur woensdag 25 jan kreeg mijn vrouw weeeen .ik het ziekenhuis gebeld en die zeiden dat we konden komen.daar aangekomen werd mijn vrouw aan de ctg gelegd en een arts werd erbij geroepen.daar kregen wij te horen dat het geen weeen waren, mijn vrouw gaf aan van wel,dus een gegeven moment kreeg ze pijnstillers maar dat hielp dus niet.zo hebben ze haar tot en met donderdagmorgen laten liggen, wij hadden constant aangegeven dat het niet ging zo en dat we een keizersnee wilde maar kregen iedere keer het verhaal te horen van de risico``s die er zouden kunnen zijn bij tevroeg geborenen.er werd nog een echo gemaakt waaruit bleek zei weer een andere arts dat de baby niet zo groot zou zijn terwijl de controlerende arts ons had gezegd dat het een groot kind was, en mijn vrouw zag ook uit alsof ze een drieling droeg, dus in feite had onze controlerende arts nog een keer een echo moeten doen om het zeker te weten.niet dus.op dondermorgen rond half 11 had mijn vrouw opeens ontsluiting en anderhalf uur later had ze volledige ontsluiting en werd ze naar de verloskamer gebracht waar ze om 12.05 begon met persen en om 13.05 was er nog niet veel beweging dus hij zakte niet erg veel waarna ze over gingen op de ijzeren pomp terwijl ze de keizersnede moesten doen  brachten ze de pomp in en begonnen een gegeven moment te trekken aan de pomp maar kregen nog geen beweging toen  mijn vrouw aangaf dat ze niet meer kon besloten ze dat iemand naast haar moest gaan zitten en op haar buik moest gaan duwen na 4 a 5 keer heel hard duwen en trekken aan de pomp kwam er beweging en werdt het hoofdje geboren, verder als het hoofdje kwamen ze niet omdat de baby erg  groot was en omdat de navelstreng om zijn nekje zat .mijn vrouw was al ingeknipt van tevoren. ze kniptende navelstreng door en begonnen aan hem te trekken na drie min lukte het hun om onze zoon eruit te krijgen door middel van schoudertje te breken  en ging hij meteen naar de kinderarts die klaar stond en hebben hem nog 7 minuten gereannimeerd en zijn toen naar i.c gegaan een uur later kregen we te horen dat onze zoon Ricardo van 4,3 kg en 54 cm groot 10 min geen zuurstof heeft gehad en daardoor geen hersenactiviteit had en het hartje en niertjes en longen niet goed functioneerde en dat hij waarschijnlijk de volgende dag niet zou halen dat bleek dus de waarheid onze zoon overleed vrijdagmorgen om 0715 uur.diezelfde dag gaven de artsen toe dat als ze een keizersnee hadden gedaan we een gezonde zoon  hadden gehad en dat ze dus de situatie verkeerd hadden ingeschat.dus wat ik jullie wil zeggen vertrouw niet vanzelfsprekend de artsen maar doe je mond open of ga naar een ander ziekenhuis

  kijk eens wat een kereltje hij was kerngezond 4.3 kg en 54 cm groot bij 34 weken

 

Dus als je het niet vertrouwt en ze luisteren niet sta erop dat er een andere arts komt of laat je overplaatsen naar een ander ziekenhuis. wij hadden teveel vertrouwen

Olischlager.t Maastricht

 


#2

Beste Mensen,

Na het lezen van jullie verhaal zie ik mijn bevalling ook helemaal voor mij.

Zelf ben ik 21-januari 2008 bevallen van een zoon Donatello.

Met de zelfde afloop hij heeft aan de monitor geleefd tot 25 januari 2008.

Misschien is dit moeilijk voor jullie als ik dit vraag. Als jullie niet kunnen of willen antwoorden begrijp ik dat best.

Maar hoe gaan jullie met de boosheid om jegens de gyneocoloog die de fout heeft gemaakt?

Ik begin een soort haat gevoel in me te krijgen, ik heb het er echt heel moeilijk mee ook juist omdat ik een historie van 8 jaar heb en al 1 zoon ben verloren.

Gaat dat radeloze gevoel weg?

Als nog veel sterkte ook en bedankt voor uw medewerking.

Sandra


#3

wat is gebuerd bij je is ook bij mij maar bij mij is nog erg door tekort zuur stof mijn dogter is haar leven kapot en das door genkolog fout ...


#4

hoi ik las het bericht, en ik krijg gewoon kippevel ervan. Ik wilde jullie sterkte wensen,in de moeilijke tijden!

heel veel sterkte, groetten nancy


#5

Wat ontzettend triest verhaal! Ik kan mij voorstellen dat jullie naast het grote verdriet ook enorme woede hebben. Het is echt zo dat je je mond moet open doen en op je strepen moet gaan staan! Mijn moeder heeft bijna net zoiets meegemaakt met de geboorte van mij. Alleen heeft mijn moeder (en ik) enorm geluk gehad .

Ik vind het heel erg voor jullie en wens jullie dan ook heel veel sterkte en kracht!

 Groetjes Anne-Marie

 

 


#6

ik wilde even reageren op jullie verhaal, ik vindt het vreselijk!!,

ze hadden echt een keizersnede moeten doen,ik weet dat je daar je mannetje niet mee terug krijgt ,maar als ik jullie was zou ik die arsten aanklagen voor de medice tuchtraad,di mogen nooit meer functioneren als arts vindt ,wat denken ze wel!!!

als ik na de foto kijk wordt ik intens verdrietig ,het is zo,n mooi kindje en er is niks mis mee,die artsen dachten zeker dat we nog in de middeleeuwen leven ofzo,ik vindt het echt schandalig,dit het niet mogen gebeuren

ik wens jullie heel veel sterkte toe met dit grote verlies,en doe wat er in je macht is om die artsen uit hun functie te halen.

dikke kus catelijne


#7

Jeetje zeg wat een verschikkelijk verhaal. Ik wens jullie heel veel sterkte toe met het verweken van dit verdriet. Ik hoop dat jullie het ooit een plaatsje kunnen geven hoe onwerkelijk het waarschijnlijk ook klinkt. Het is een prachtig ventje op de foto en ziet er kerngezond uit. Er triest dat door zo’n simpele fout “verkeerde inschatting” jullie pracht geen kans heeft gekregen. Te gek voor woorden is het.
Heeeel veel sterkte
Hansje


#8

Jeetje zeg wat een verschikkelijk verhaal. Ik wens jullie heel veel sterkte toe met het verweken van dit verdriet. Ik hoop dat jullie het ooit een plaatsje kunnen geven hoe onwerkelijk het waarschijnlijk ook klinkt. Het is een prachtig ventje op de foto en ziet er kerngezond uit. Er triest dat door zo’n simpele fout “verkeerde inschatting” jullie pracht geen kans heeft gekregen. Te gek voor woorden is het.
Heeeel veel sterkte
Hansje


#9

Wat is dit vreselijk om te lezen. Mijn Condoleance.

Toen ik het verhaal las kwam alles mij heel herkenbaar voor ogen. Mijn verhaal zal ik ook op deze site zetten. Bij mijn tweede bevalling duurde het ook zo lang en was mij ook een keizersnede beloofd. Eigenlijk nagenoeg hetzelfde verhaal als jullie. Zij werd na een uur persweeën ook met een pomp gehaald (behoorlijk geweld moeten gebruiken). Ze had het erg benauwd e.d. Het doet mij veel verdriet dat dit verhaal van jullie zo moet eindigen. Ik ben die bevalling nog steeds niet vergeten en kan daarin met jullie meevoelen. Echter het overlijden van jullie zoon kan ik niet meevoelen, maar wel voorstellen hoe moeilijk dit is. Ik wens jullie heel veel sterkte en hoop dat jullie de kracht mogen krijgen om dit verlies te dragen. Hartelijk groet, Stien


#10

wat een verhaal zeg dat kan en mag toch niet meer gebeuren dit is onbeschijflijk… heel veel sterkte  Thera


#11

Lieve vader, moeder en zusje van Ricardo.

Helaas heb ik afgelopen week de begrafenis van jullie zoon mogen meemaken. Jullie kennen mij niet, maar ik ben een kennis van Sjesko.

Diep, heel diep heeft mij jullie verhaal geraakt........... helaas het zoveelste verhaal dat verteld wordt van hoe het helemaal mis kan gaan..

Op 14 februari 2004, is Lucas* het zoontje van een vriendin onder bijna de zelfde omstandigheden overleden tijdens de bevalling. Ook Lucas* werd gereanimeerd maar het mocht niet baten, achteraf gelukkig want ook hij had al lange tijd geen zuurstof gehad. Lucas* werd geboren met een gewicht van 5.990gr en 54cm in de 42ste zwangerschapsweek. Verder details hierover laat ik jullie nog weten, momenteel ligt het bij haar allemaal gevoelig. Zij is afgelopen , maandag bevallen van een zoon (keizersnede) van 4.800gr bij 38 weken. Buiten de hoge suikergehaltes die hij nog had na de bevalling is dit maal alles goed gegaan en is het een kerngezonde jongen.

Ook ik zelf heb een risico zwangerschap gehad met mijn dochter die in mei 2 jaar wordt. Al van begin af aan voelde ik aan dat het niet goed zat en de baby hard groeide. Na steeds weer aandringen heb ik uiteindelijk toestemming gekregen voor een inleiding in de 38ste week. Mijn dochter woog 3.670gr en was 54 cm bij 38 weken en 3 dagen. Mijn moedergevoel was dus wel 100% juist! en ik had zeker niet de 40 of 42 weken moeten voldragen.

Ik wens jullie heel veel sterkte en heb zeer veel respect voor jullie moed dat jullie de artsen van AZM een halt willen toe roepen!

Inge Sour


#12

heyy tos,

nou wat is dit verschrikkelijk zeg....niet meer normaal..ik heb er geen woorden voor, heb dit echt met tranen in me ogen zitten lezen, ik vind ook dat het menselijk moet blijven, heel de bevalling en wat jij verteld lijkt wel van de beestenaf te zijn gegaan..en achteraf ben je dat wel snel genoeg weer vergeten, maar dus niet op zo'n manier, ik vind het super van je dat je dit verteld, ik wens jullie heel veel sterkte met dit grote verlies!!!!  enne kunnen jullie ook nog stappen ondernemen tegen dit ziekenhuis??? ken namelijk iemand die ook zoeits hebben meegemaakt en hebben er werk van gemaakt(niet om het kind, want krijg je daardoor toch niet terug) maar om andere mensen weer die dit kunnen treffen, en die arts die mag dat beroep nooit meer uitvoeren!!!

groetjes mama van jari


#13

Het spijt me enorm voor jullie.

Wat een afschuwelijk verhaal.

Heel veel sterkte.

Kali

 


#14

<p>haik heb net jullie verhaal gelezen met tranen die over mijn wang bengelde</p>
<p>ik heb nu 3 jaar geleden een zoontje mogen krijgen die is dus ook dood geboren en ze zijn 15 a 20 minuten met hem bezig geweest is ook direct naar de ic gegaan in groningen maar wij hebben geluk gehad want wij hebben hem nog aan onze zijde maar weet precies wat jullie hebben doorstaan</p>
<p>hij is ook geboren met 33 weken mijn verhaal schrijf ik binnen kort wel even op de site</p>
<p>heel veel groetjes truida</p>


#15

Ik las jullie verhaal en het enige wat ik kon is huilen, en ik ken jullie niet eens. Wat een onmens verdriet moeten jullie hebben. Ik ben mijn middelste zoon na 10 dagen bijna verloren door verstikking in eigen braaksel en dat gevoel hoop ik nooit meer mee te maken. Mijn 3 jongens liggen nu in bed te slapen en als ik vanavond weer om de deuren kijk besef ik me dubbel hoe ik het getroffen heb. Ik hoop dat jullie het een plaatsje kunnen geven in jullie leven. Zon ontzettend mooi kindje. Ongelofelijk!!!!

 

Groetjes Natasja


#16

Pfff, ik zit even bij te komen van een huilbui. Wat vreselijk! En wat een mooi jochie! Het is onmogelijk je voor te stellen waar jullie doorheen gaan...

Je verhaal zet me aan het denken over mijn eigen bevalling en hoe fout die had kunnen lopen. En maakt me kwaad op de artsen die de bevalling van jouw vrouw hebben begeleid. Mijn dochtertje ligt gezond in haar bedje te slapen en dat hebben we te danken aan de arts die mijn (ingeleide) bevalling begeleidde. Zij heeft tot drie keer toe bloed bij Tess afgenomen (door krasjes in haar hoofdhuid te maken en het bloed op te zuigen met een rietje) voor haar geboorte. Na de derde keer bleek dat ze het benauwd begon te krijgen en binnen een half uur lag ik op de OK. Om 04.00 uur is Tess via een keizersnede geboren. Ze was flink blauw, maar is helemaal gezond. Ik ben de arts erg dankbaar dat ze zo alert is geweest!

Met dit verhaal in je achterhoofd moet je maar eens op zoek naar een advocaat die in letselschade is gespecialiseerd. Afhankelijk van je inkomen heb je mogelijk recht op een toevoeging van de Raad voor Rechtsbijstand, waardoor je alleen maar een eigen bijdrage hoeft te betalen aan de advocaat. Ik zou alle mogelijke stappen ondernemen om het ziekenhuis voor de rechter te krijgen!

Ik wens jullie heel veel sterkte met jullie vreselijke verlies.

Susan.


#17

Tos en Lilian,

Vorige week kreeg ik een sms met het verzoek op www.ikkeben.nl te kijken. Geen idee van wie ik dit had ontvangen, ja van ene Gerda. Jaren terug heb ik een Gerda gekent maar ik had geen idee dat deze Gerda mijn nummer nog had en mij een sms stuurde. Na een paar keer heen en weer gesmst te hebben, kwam ik er achter wie zij was. Ik heb jullie verhaal gelezen, hoe heftig wil je het hebben. Ik wens jullie heel veel sterkte toe! Ik vraag me nog steeds af waarom Gerda mij gesmst heeft, aangezien we nooit geen contact meer hebben gehad. Toch vond ik het goed om van jullie te horen ondanks dit ontzettende droevige bericht. Nogmaals veel sterkte!!

Groetjes Marleen


#18

Wat kan je zeggen na het lezen van jullie verhaal en het zien van de foto van een werkelijk prachtig mannetje?!

Kan niet de juiste woorden vinden...het enige wat ik kan doen is jullie heel veel sterkte toe wensen met het verlies van jullie oogappeltje,

Vind het verschrikkelijk te weten dat dit voorkomen had kunnen worden als er naar jullie geluisterd was,

Debbie


#19

Ik ben diep geroerd door dit verhaal!

Hij ziet er zo prachtig uit! Ik kan me niet voorstellen wat jullie mee maken. Heel veel sterkte gewenst! Ik hoop dat jullie het ooit een plekje kunnen geven.


#20

Lieve Familie,

Wat een verhaal. Vreselijk, wat jullie is overkomen! Ik ben er stil van, zeker na het zien van die mooie foto. Ik wens jullie heel veel sterkte.

MamavanLucas