Hoi Nathalie,
Mijn gouden tip: helemaal niks doen voorlopig! Ze is 3 jaar en het gros van de kindjes van deze leeftijd in deze fase van zindelijkheidstraining heeft moeite met poepen.
Daar zit iets psychologisch achter.
- ze vinden het niet fijn dat ze niet de volledige controle hebben
- ze hebben het gevoel dat ze een stukje van zichzelf verliezen. Ze weten niet dat poep afval is.
Het verhaal van jouw dochtertje is precies het verhaal van onze oudste dochter. Die vroeg ook voor de poep nog om een luier.
Op een gegeven moment zijn we het wel wat gaan rekken. Dus eerst dagje op de pot proberen en als het dan nog niet gelukt is, krijg je een luier aan.
Uiteindelijk lukte het dan wel soms op de pot.
En op een gegeven moment wilde ze niet eens meer altijd een luier aan voor die poep, maar wilde ze echt op de pot proberen. Het lukte haar alleen niet om het voor elkaar te krijgen. Op een gegeven moment lukte het dan wel, maar dan praten we over 2x per week!
Een dikke maand geleden zei ze weer “Mama ik moet een poep”. Dus ik dacht, ojeetje, daar gaan we weer tot minimaal overmorgen met het geworstel. Nog geen minuut later roept ze vanaf de WC “Mama, hij is er al!!!”.
Van de ene op de andere dag had ze door hoe het moest en sindsdien poept ze gewoon elke dag (soms zelfs 2x per dag) moeiteloos op de WC.
Wat hier mogelijk een beetje geholpen heeft is mijn uitleg over wat poep eigenlijk is en dat het belangrijk is dat het er wel uitkomt.
Ik legde het als volgt uit:
Elke keer als je eet kiest je buikje uit welke hapjes wel goed zijn om jou van te laten groeien en welke hapjes niet goed genoeg zijn om je te laten groeien. Al die hapjes die niet goed genoeg zijn gooit je buikje op 1 hoop tussen je billetjes. Dat wordt dan poep en dat moet eruit want daar kan je buikje toch niks meer mee doen.
Diezelfde uitleg gaf ik haar over de plas. Dat het buikje slokjes uitkiest.
En toen zei ik, dat het haar ook altijd al zo goed lukt om die plasjes eruit te laten en dat dat voor de poep eigenlijk ook zou moeten gaan lukken.
We hebben dus verder niks gepusht, niks overhaast, gewoon haar het tempo laten bepalen en je ziet het, het is vanzelf goedgekomen.
Het dochtertje van een vriendin had precies hetzelfde en bij haar ging het ook van de een op de andere dag goed.
Groetekes, Sje